Madeira, Bem-Vindos! (Welkom!)

Camera

Voor het eerst in mijn werkzame leven als fotograaf ga ik op pad zonder professionele apparatuur, geen spiegelreflexen, geen objectieven, geen filters en flitsers. Er zit nu alleen een compactcamera en een statief in mijn rugzak en dat scheelt me 10 kilo aan sjouwwerk. Soms moet je een beetje lief voor jezelf zijn. Eerlijk is eerlijk ik voelde me zo ongeveer uitgekleed en vond het doodeng. Stel nu dat ik met baggerfoto's thuiskom?

Hieruit blijkt maar weer eens dat de beste camera, die camera is die je bij je hebt :-). Enfin oordeel zelf maar.

Waar Madeira in het verleden vooral als eiland voor pensionado's bekend stond wint het nu ook bij de jongeren steeds meer aan populariteit, hoofdzakelijk door de vele wandelroutes die het eiland rijk is waaronder een paar hele pittige. 

Dit vulkanische pareltje in de Atlantische Oceaan met een prachtige natuur, de vele wandelmogelijkheden en de vriendelijke bevolking is absoluut een bezoek waard. Het klimaat is Mediterraans, althans aan de kust. Zodra je het binnenland ingaat wordt het al snel kouder en regent het ook meer.

Voor strandvakanties is het eiland minder geschikt, de stranden bestaan uit keien, kiezels en lavasteen. De stranden van het zuster-eilandje Porto-Santo bestaan wel uit goudgeel zand en is bereikbaar via de ferry vanaf Funchal welke een aantal malen per dag vaart.

Het landschap

Dit kleine eiland midden in de Atlantische Oceaan, met een oppervlakte van 741 km²,  heeft een indrukwekkend landschap met een schitterende natuur. In het midden hebben vulkanische activiteiten voor spectaculaire bergpieken gezorgd.. Deze, bijna onbewoonde, kern van het eiland is dan ook één groot bergmassief van verweerde vulkanen en lavastromen, afgewisseld door snelstromende riviertjes en beken waardoor weer smalle kloven zijn ontstaan. Als tegen hang van dit ruige landschap is het eiland overwoekerd door prachtige bloemen. Waar wij vreselijk ons best voor moeten doen om ze in de tuin tot bloei te brengen en in leven te houden vind je overal verspreid langs de kust, de wegen en het binnenland de meest weelderig bloeiende planten.

Het Zuiden

Waar de hoofdstad Funchal en tevens economisch en cultureel centrum van Madeira zich bevindt. De binnenstad is nog authentiek en wordt, zolang er niet net toevallig een cruiseschip is aangemeerd in de haven, ( nog) niet overspoelt door toeristen. De oude binnenstad bestaat uit vrolijk gekleurde huizen, uitnodigende winkeltjes met handwerk, markthallen met veel vers fruit en vers gevangen vis,   en subtropische parken met weelderig bloeiende planten om even uit te rusten of zoals de lokale bevolking een kaartje te leggen. Ook is er in de binnenstad een oude creatieve wijk welke 's avonds in een uitgaanscentrum verandert door de vele barretjes en eettentjes. Vlakbij de haven is er ook nog een mogelijkheid om met de kabelbaan naar boven te gaan, naar het dorpje Monte. In 15 minuten brengt de Teleférico je naar boven, waar je van een schitterend uitzicht kunt genieten mits er geen bewolking is.  

Ten westen van de hoofdstad aan de ruige kust vind je de hoogste klif van Europa. Met 580 meter rijst de Cabo Girâo recht boven de zeespiegel uit en om het geheel nog indrukwekkender te maken heeft men een overhangend platform bestaande uit glas gebouwd, zodat je optimaal van het uitzicht en de rotspartij eronder kunt genieten. Je geniet natuurlijk vooral als je last van hoogtevrees hebt, zoals ik. Het is werkelijk een wonder dat de foto scherp is, blijkbaar was ik zo in beslag genomen door de schoonheid van de groene terrasvormige bergen, smalle weggetjes en kleine witte huisjes hoog op de bergen welke allen vanuit dit punt goed zichtbaar zijn. (Onderaan dit blog vind je een youtube filmpje met het uitzicht rondom de klif).

Tussen deze enorme klif en Funchal ligt het vissersdorpje Câmara de Lobos.

Het kleurrijke haventje ligt in een natuurlijke baai omringd door lage huisjes. 's Nachts varen de vissersboten uit om zwaardvis (espada) en hondshaai (gata, welke wordt gedroogd en gezouten) te vangen. Overdag werken de vissers op het strand om hun boot te repareren of netten te herstellen en na gedane arbeid leggen ze een kaartje met elkaar.

Het oosten

Vanaf Funchal via Santa Cruz en Machico naar Ponta de Sâo Lourenço, het langgerekte schiereiland van Madeira waar je je in een totaal andere wereld waant. Het lijkt wel een stukje land wat niet bij Madeira hoort. Het is er zonovergoten en daardoor droog en dor, terwijl het eiland over het algemeen groen en bloemrijk is. Alleen in de winter na een regenbui zie je hier de bloemen verschijnen. Het bijzondere aan dit gedeelte zijn de rotsformaties van lavasteen. Je moet er echter wel wat voor over hebben om het te kunnen bewonderen. Het is een behoorlijke klim, maar alleszins de moeite waard. 

Het noorden

Het is fris en we besluiten om het eiland over te steken naar het noorden. Kaart bij de hand en rijden maar op zoek naar de kleine weggetjes met mooie uitzichtpunten, bossen en parken. Nu is de bewegwijzering op Madeira niet optimaal dus hebben we er een tijdje over gedaan om de juiste weg te vinden. Eindelijk hebben we het juiste paadje gevonden....... afgesloten!! Een man houdt de wacht bij de barricade en vertelt met handen en voeten dat er rotsblokken waren afgebroken en de weg versperden en dat het gevaarlijk was. Dus weer omgedraaid en teruggereden. Via Camacha konden we wel omhoog, alhoewel we ook daar regelmatig verrast werden door behoorlijke brokken steen op de weg. Ook deze weg was zeer de moeite waard, ondanks het sombere weer en de kou die boven te voelen was. 

Aangekomen in Santana, hoog boven de zeespiegel, gaan we op zoek naar de typische driehoekige en vrolijk gekleurde met riet bedekt huisjes ( casas de colmo), waar het plaatsje bekend om is. 

De casas de colmo zijn overblijfselen van primitieve gebouwen die gemaakt werden van hout en riet, en overal op het eiland voorkwamen. Hout was eenvoudig en goedkoop verkrijgbaar en dus een voor de hand liggend materiaal. Riet was een veel voorkomend, en daarmee goedkoop materiaal en dus zeer geschikt als dakbedekking. Veelal waren dit de huisjes van arme mensen, meestal boeren, die geen geld hadden om andere materialen te kopen.

Hoewel het dak alleen werd gemaakt met natuurlijke materialen, zorgde de steile hoek ervoor dat het regenwater er snel afliep en niet naar binnen kon sijpelen. De gebruikte materialen zorgden ook voor een aangename temperatuur binnen, zowel in de zomer als winter. 

Nu zijn de huisjes alleen nog in Santana als trekpleister voor de toeristen en in gebruik als kleine winkeltjes met eigen handwerk.

Via Sâo Vicente, waar je de mooiste ondergrondse lavakanalen kunt vinden en onder begeleiding van een gids kunt bezoeken, volgen we de kustroute ( een andere weg is er ook niet) naar Porto Moniz.

Het weer is hier beter en de temperatuur is er zelfs aangenaam. Het is een in de Atlantische Oceaan uitstekende lava landtong zo'n 12.000 jaar geleden ontstaan doordat de gloeiend hete lava in de koude oceaan stroomde wat het gelijk deed stollen. Bijzondere rotsformaties zijn het restant die vroeger als bekkens voor de visvangst dienden. Nu zijn het natuurlijke zwempoelen en bij vloed wordt het water vanzelf vervangen waardoor het fris en hygiënisch blijft. 

Even verderop ( 10 minuten lopen) bij het eiland Ilhéu Mole wat bestaat uit geel tufsteen, zijn de bassins nog helemaal in natuurlijke staat gehouden. Via de kronkelpaadjes loop je door het bizarre rotslandschap met links en rechts kleine poelen, waar nog goed te zien is hoe het vroeger ging met de visvangst.

We besluiten om via het bergachtige binnenland van Madeira weer terug te rijden naar Funchal.  Vrijwel onbewoond en vaak mistig en koud, in de winter komt er zelfs sneeuwval voor. De eerste kilometers ziet het er prachtig uit en worden we begeleid door een zonnetje. De vulkanische rotsformaties hebben een gele gloed van de overal bloeiende brem en worden onderbroken door de levada's. Het is opletten geblazen op de smalle bergweggetjes, zo ineens kan er een koe midden op staan en dat kan voor beiden hard aankomen. Halverwege komt de mist opzetten en zien we geen hand meer voor ogen en dus ook niets meer van het schitterende landschap. 

Het westen

Over het hele eiland worden de kustwegen als interessant en/of mooi beschreven, maar de kustweg naar het westen kon ik daarin niet terugvinden. Achteraf is duidelijk waarom. Deze weg heeft zo veel tunnels, dat je weinig zicht hebt op wat er aan deze kust te beleven is. Oude en nieuwe, korte en lange tunnels wisselden elkaar af waar in de oude tunnels het water naar beneden kwam. 

Wat vluchtige foto's is het resultaat.

Een kleine greep uit de wondere natuurwereld van Madeira:

Video van de klif  Cabo Girâo:

Wat mij betreft is Madeira een unieke bestemming voor een kort verblijf binnen Europa en voelt aan als een verre bestemming. Het eiland is nog niet overspoeld door toeristen en daarom des te aangenamer. Heerlijk om er een weekje tussenuit te zijn. De gunstigste periode loopt van april tot november.

Meer informatie over dit kleine maar bijzonder mooie eiland, geschikt voor natuurgenieters, wandelaars, jong en oud, vind je hier .

Wil je dit artikel delen of vind je dit een leuk/interessant artikel? Laat het dan weten.